POLSKI SPOJ

Tak jak poprzednim razem Informatyk Jones odkrywa nieznane krainy i tym razem przebywa w dosyć wrogo nastawionym kraju WÂ (daszek dodany w celu zwiększenia grozy). Został tam wystawiony na ostateczną próbę, będącą jego być albo nie być, możliwością ocalenia, bądź śmiercią …

Przez kratowaną bramę prześwitują wąskie strumienie światła. Informatyk Jones otwiera oczy. Nagle wrota otwierają się. Bohater wychodzi na wielką piaszczystą arenę. Widzi tłumy wiwatujące i skandujące jego imię, czyli Informatyk (w Programinii jest to bardzo popularne imię). Na przeciwko siebie, na ogromnym tarasie, widzi bogato ubranego króla tej krainy. Na środku areny widzi … biurko, a na nim komputer, a obok telefon. Podchodzi do biurka, czyta zadanie otwarte na ekranie komputera. Ze zdziwieniem i przerażeniem spogląda na tłum i podnosi telefon do góry. Okrzyki tłumu stały się głośniejsze i bardziej dzikie, król tego kraju także podnosi rękę do góry. Oznacza to, że Informatyk Jones może zadzwonić do swego przyjaciela i najlepszego programisty w całej Programinii – Ciebie (Informatyk Jones jest na drugim miejscu), z prośbą o pomoc w rozwiązaniu tego arcytrudnego zadania. Nie zawiedź go. Oto treść zadania:

Zadanie to polega na odmianie czasownika przez osoby w tymże języku. Występują trzy grupy czasowników, w każdej grupie odmiana wygląda nieco inaczej.

Grupa I:

Czasowniki, których końcówka bezokolicznika to –ne, temat tych czasowników kończy się na –a (np. esane – myśleć)

Grupa II:

Czasowniki, których końcówka bezokolicznika to –ene lub –ne, temat tych czasowników kończy się na spółgłoskę, przy czym końcówka –ne występuje tylko wtedy, gdy temat czasownika kończy się na –n (np. welarene – witać, hryenne - umierać)

Grupa III:

Czasowniki, których końcówka bezokolicznika to –t, temat tych czasowników kończy się na –e (np. elet – być)

Odmianę przez osoby będę omawiał w odniesieniu do tych grup. Występują dwie liczby (pojedyncza i mnoga). Oto zasady odmiany:

Przy tworzeniu każdej z form na początku usuwamy końcówkę bezokolicznika, a następnie wykonujemy podane czynności, wszystkie końcówki dodajemy na koniec wyrazu:

Liczba pojedyncza:

1. osoba: W grupie I i II dodajemy –i, natomiast w grupie III dodajemy –j.

2. osoba: W grupie III usuwamy ostatnie -e i jeżeli przed tym -e stoi -o to też usuwamy dane -o, jeżeli przed –e będzie –i, a przed tym –i litera inna niż –n to nie możemy usunąć ostatniego –e, następnie dodajemy –oe. W grupie II i I po prostu dodajemy –oe.

3. osoba: W grupie I i III dodajemy –n. Natomiast w grupie II stosujemy mutację, przedstawioną poniżej wobec ostatniej spółgłoski w temacie, jeżeli nie występuje w połączeniu spółgłoskowym (jeżeli występuje nie stosujemy mutacji) i dodajemy końcówkę –en.

Mutacja:

t – tt, s – ss, r – ll, k – m, p – m, h – nn, g – w, d – w.

Liczba mnoga:

1. osoba: W grupie I usuwamy ostatnią samogłoskę w temacie (jeżeli stoi przed nią –e to nie usuwamy), dodajemy –ei. W grupie II dodajemy –ei, a w grupie III dodajemy –i.

2. osoba: W grupie III usuwamy ostatnie -e i jeżeli przed tym -e stoi -o to też usuwamy dane -o, jeżeli przed –e będzie –i, a przed tym –i litera inna niż –n to nie możemy usunąć ostatniego –e, następnie dodajemy –oi. W grupie II i I po prostu dodajemy –oi.

3 osoba: W grupie I zamieniamy ostatnie –a na –e (chyba że przed –a stoi –e wtedy nie zamieniamy), dodajemy –n. W grupie II stosujemy mutację tak samo jak w liczbie pojedynczej, która została omówiona powyżej i dodajemy –in. W grupie III zamieniamy ostatnie –e na –i (jeżeli przed tym –e stoi –i to nie zamieniamy) i dodajemy –n.

Wejście:

W pierwszej linii wejścia zostanie podana jedna, niewielka liczba naturalna t (<10²) oznaczająca liczbę zestawów danych. Każdy zestaw składa się z jednego wyrazu o długości do 25 znaków, będącymi jedynie małymi literami alfabetu łacińskiego. Podany wyraz to czasownik w formie bezokolicznika, który należy odmienić przez osoby i liczby zgodnie z powyższymi zasadami.

Wyjście:

Na wyjściu należy podać odmianę przez osoby i liczby czasownika z wejścia. Należy to zrobić w formacie tak jak w przykładzie, przy czym numer osoby i odpowiednia forma zostały oddzielone.

Przykład:

Wejście:
3
elet
esane
welarene
Wyjście:
Liczba pojedyncza:
Liczba pojedyncza:
1. elej
2. eloe
3. elen
Liczba mnoga:
1. elei
2. eloi
3. elin
Liczba pojedyncza:
1. esai
2. esaoe
3. esan
Liczba mnoga:
1. esei
2. esaoi
3. esen
Liczba pojedyncza:
1. welari
2. welaroe
3. welallen
Liczba mnoga:
1. welarei
2. welaroi
3. welallin

1. elej
2. eloe
3. forma oficjalna: eleil
2. welaro
3. forma oficjalna: welaril
3. forma nieoficjalna: welallin