POLSKI SPOJ

Nadmiar trudu

Za siedmioma bitami, za siedmioma bajtami i jednym terabajtem, w malowniczo położonej krainie, wzdłuż drogi co jeden kilometr rozstawione są w porządku rosnącym punkty widokowe. Chcąc odwiedzić każdy z tych punktów i przebyć jak najkrótszą drogę można rozpocząć od pierwszego, a skończyć na ostatnim. Ale jak zrobić to najgorzej, czyli tak, aby pokonana droga była jak najdłuższa?
Dla zadanej liczby punktów widokowych musisz ustalić jak długa będzie taka droga i zaplanować ją w taki sposób, aby porządek odwiedzanych punktów był leksykograficznie najmniejszy.

Wejście
W pierwszym wierszu wejścia znajduje się liczba całkowita d (d ≤ 100) - liczba przypadków testowych.
W kolejnych d wierszach dla każdego przypadku testowego podana jest liczba punktów widokowych n (2 ≤ n ≤ 10⁶).
Dla danych wejściowych zachodzi warunek: d · max(n) ≤ 10⁶).

Wyjście
Dla każdego przypadku testowego w pierwszym wierszu należy podać długość najdłuższej drogi, w wierszu drugim leksykograficznie najmniejszą permutację ciągu liczbowego 1, 2, ..., n składającego się na kolejność odwiedzanych punktów widokowych tak, aby pokonana droga spełniała warunek najdłuższej.

Przykład

Wejście
1
5

Wyjście
11
2 4 1 5 3

Wyjaśnienie do przykładu
Rozpoczynamy w punkcie widokowym nr 2, dalej odwiedzamy kolejno punkty widokowe: 4, 1, 5 i kończymy w punkcie widokowym nr 3. Tak zaplanowana trasa jest jedną z najdłuższych i wynosi 2 + 3 + 4 + 2 = 11, a wypisany ciąg jest leksykograficznie najmniejszy.