POLSKI SPOJ

Po realizacji projektów dla różnych instytucji (ostatnio dla IMAP-u), Bajtłomiej uzyskał renomę znakomitego programisty, dzięki której otrzymał teraz propozycję pracy dla Centrum Meteorologicznych Obserwacji i Symulacji.

CMOS dokonuje automatycznych pomiarów składników pogody na trudnodostępnym Płaskowyżu Północnobajtockim. W różnych punktach rozmieszczone są stacje pomiarowe, które zmierzone wyniki przesyłają drogą radiową do stacji centralnej, a ta za pośrednictwem satelity przekazuje je do CMOS-u. Niestety nadajniki zamontowane w stacjach pomiarowych okazały się nieodpowiednie, ponieważ sygnał docierający do stacji odbiorczej często jest zbyt słaby i zniekształcony. Siła sygnału odbieranego jest odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odlegości pomiędzy stacjami i dla i-tej stacji wyrazić ją można wzorem:

$$S_{i} = \frac{A}{d_{i}^{2}}$$ (gdzie: A - pewien stały współczynnik, d_i - odległość od stacji nadawczej do odbiorczej)

Aby zrównoważyć poziom sygnału, w każdej stacji pomiarowej zainstalowany zostanie wzmacniacz o odpowiedniej mocy P_i

$$P_{i} = \frac{B}{S_{i}}$$ (gdzie: B - stały współczynnik, S_i - siła niewzmocnionego sygnału docierającego ze stacji nr i)

Niestety, koszt wzmacniacza jest wprost proporcjonalny do jego mocy i wyraża się wzorem:

$$K_{i} = C \cdot P_{i}$$ (gdzie C to stały współczynnik)

CMOS chciałby maksymalnie zmniejszyć sumaryczny koszt wszystkich wzmacniaczy, więc planuje przenieść stację odbiorczą w najkorzystniejsze miejsce. Jego wyznaczenie, na podstawie danych współczynników A, B i C oraz współrzędnych wszystkich stacji pomiarowych, to właśnie zadanie dla Bajtłomieja.

Wejście

Najpierw liczba testów t (1 ≤ t ≤ 10).

W pierwszej linii każdego testu trzy dodatnie liczby rzeczywiste A, B, C - współczynniki we wzorach oraz liczba całkowita N - liczba stacji pomiarowych (2 ≤ N ≤ 10⁵).

W kolejnych N liniach położenie każdej ze stacji pomiarowych we współrzędnych biegunowych. Najpierw odległość, a następnie kierunek w jakim znajduje się stacja pomiarowa względem dotychczasowego położenia stacji odbiorczej. Odległość od stacji podana jest jako liczba całkowita d (0 < d ≤ 10⁹). Kierunek podany jest jako trzy liczby całkowite a, b, c określające kąt w stopniach (0 ≤ a < 360), minutach (0 ≤ b < 60) i sekundach (0 ≤ c < 60) w formacie a*b'c" (przyjmijmy na oznaczenie stopni znak '*' zamiast '°'). Ustalmy też, że kierunek północny to kąt zerowy, a wartości kątów rosną przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (czyli np. kierunek zachodni to 90°0'0"). 

Wyjście

Dla każdego testu, w osobnej linii odległość (z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku) i jeśli ta odległość jest większa od 0, to dodatkowo kierunek w jakim trzeba przenieść stację odbiorczą (w zaokrągleniu do sekund kątowych), podany w takim samym formacie jak współrzędne stacji pomiarowych.

Przykład

Wejście:
2
2.5 1 4.3 2
5 313*0'0"
3 45*0'0"
2.718 3.14 4.6692 3
10 0*0'0"
10 119*54'55"
10 240*0'5"

Wyjście:
2.87 344*29'9"
0.00